Utwór ten wpadł mi w ucho dawno temu. Zacząłem go grać na Mazurach w czasie jednego z obozów żeglarskich. Nie jest to wprawdzie szanta ani nawet piosenka żeglarska ale jej nostalgiczny ton porywał tłumy. Swego czasu każde granie przy ognisku zaczynałem właśnie od „Goniąc kormorany”. W przypływie emocji wszyscy wszyscy darli japy wturując „SZNUUUUR KORMORANÓW W LOCIE SPLĄTAŁ SIĘ…” Aż się łezka w oku kręci. Z czasem pieśń tę „przeszczepiłem” na ląd i śpiewałem przy każdej możliwej okazji np. w szkole. Spodobała się mojemu serdecznemu koledze ze szkolnej ławy ZÓŁWIOWI, któremu to ninniejszym utwór ten dedykuję.
A i jeszcze jedna anegdotka. Ongiś, dostałem od mego najlepszgo przyjaciela Andrzeja wypaloną płytę Sex Pistols albo Green Day (jedno z dwóch, dwadzieścia lat temu to było i mogę nie pamiętać :-)) na której zastawiona była na mnie pułapka. Mianowicie drugim utworem zamiast oryginalnego były właśnie „Kormorany” 😀 Odpaliłem na wieży i przy drugim numerze wymiękłem. Oczywiście włączyłem pętlę. Leciało długo… aż do wyczerpania cierpliwości 😀
„Goniąc Kormorany”
słowa: Andrzej Tylczyński
muzyka: Jerzy Woy-Wojciechowski
Dzień gaśnie w szarej mgle,
Wiatr strąca krople z drzew.
Sznur kormoranów w locie splątał się,
Pożegnał ciepły dzień,
Ostatni dzień w mazurskich stronach.
Zmierzch z jezior żagle zdjął,
Mgieł porozpinał splot,
Szmer tataraku jeszcze dobiegł nas.
Już wracać czas…
Noc się przybrała w czerń,
To smutny lata zmierzch.
Już kormorany odleciały stąd,
Poszukać ciepłych stron,
Powrócą z wiosną na jeziora.
Nikt nas nie żegna tu,
Dziś tak tu pusto już,
Mgły tylko ściga wśród sitowia wiatr.
Już wracać czas…